این روزها دل من...

اصرار دارد جیغ بکشد...

حرف بزند...فریاد بکشد...سودا سر دهد...

خون ببارد...

اما من جلوی دهانش را می گیرم...

وقتی می دانم کسی تمایل به شنیدن صداییش ندارد...

این روزها من...

خدای سکوتم...

خفقان گرفته ام تا...

تا آرامش اهالی دنیا....

خط خطی نشود...

تا محکوم نشوم...

به هر آنچه که شایسته خودشان است!

این روزها تنها لبخند می زنم!

تا متهم به ماتم نشوم!!

پی نوشت:

شب ها مثه روزا.روزا همه تکرار.از دست همه سیر.از دست خود بیزار!

بردی همرو از یاد...از یاده همه میری...