در ارتباط اولیه با آدم ها.
همیشه دچار مشکل می شوم. 
گاهی از بعضی از آنها،در کلام اول .

در نوع ادای کلمات. در سبک نگاهشان. در نوع برداشتن کارد و چنگال پیشدستی.

حتی گاهی از راه رفتنشان. دچار نفرت می شوم. احساس خلاء می کنم و سعی می کنم از آن ها دور شوم.

اما بعضی آدم ها هم برخلاف ظاهر آرامشان...
عطر های گرانشان...
صحبت هایشان... فی الباب مساءل روز و دنیای کمال گرایه ی پوچشان...
و تلفن های گران قیمتشان... 
درون شلوغ و شلخته ای دارند...
گاهی... در نگاه اول مجذوبشان می شوی 
و تا وقتی دهانشان باز نشده...
....
....
بعضی آدم ها...
برایم جذابیت خاصی دارند... 
حتی اگر هیچ از آنچه ما تحصیلات میخوانیم
نداشته باشند 
حتی اگر جیبشان خالی باشد
حتی اگر لبریز از عشق نباشند 
حتی اگر....
یا به قوله قیصر جانی جانمان...
* بعضی آدم‌ها جلدِ زرکوب دارند،
بعضی جلدِ سخت و ضخیم و بعضی نازک.
بعضی از آدم ها با کاغذ کاهی چاپ می شوند و بعضی با کاغذ خارجی.
بعضی از آدم‌ها ترجمه شده اند.
بعضی از آدم‌ها تجدیدِ چاپ می‌شوند 
و بعضی از آدم‌ها فتوکپی یا رونوشت آدم‌های ِ دیگرند...*
این روزها کمی حال و هوایم عجیب شده...
بعضی از آدم های کاهی زندگی ام
پوست اندازی کردند
و در عین ناباوری...
رو سیاهم کردند...
این روزها
زندگی ام تک قطبی شده 
با دریچه ای جدید
که نا دیده ها را پررنگ تر می بینم 
و نا گفته ها را بلند می شنوم...
+بعدالتحریر: دوست عزیزی که در کامنت ها بد و بیراه می گویی... اگر این بار هم ادامه دهی نخوانده پاکت می کنم....

+بعد التحریر:یاسی  که حال و هوای زندگی تم را بدجوری به هم ریختی....کاش رو سیاهم نمی کردی...

+بعدالتحریر:گل های بابونه ام غنچه باز کردند و هر لحظه بیش از پیش مستم می کنند ز عشق...

یا حق...