صدای خس خس نفس هایم فضای اتاق ام را پر کرده...

نمی دانم چند ساعت است که مبهوت و ساکن مثل جنازه ای تازه یخ زده اینجا

روی تختم افتاده ام!

دلم یک خواب طولانی و سنگین می خواهد...

سنگین تر از هوای این روزهای دلم...

بدوووونه بیداری...

بدونه اضطراب و تشویش از کابوس های شوم...

بدونه ترس از نبودن...

بدون لرز...بدون استرس امتحان و کارهای عقب افتاده...

بدون صدای آلارم...

بدون ورود مزاحمان همیشگی...

بدون من...

بدون این من رنجور و خسته...

بدون ضعف و شکستن...

دلم یک ذهن آسوده می خواهد.

فارغ از هر فکر و دغدغه و مسوولیتی.

دلم می خواهد دنیا را برای چند روز رها کنم و همینطور زنده بمیرم.

آرام و ساکن مثل یک مرده!